Η Βυζαντινή πολιτική για τα δικαστήρια. Στο παρακάτω απόσπασμα καθορίζεται το ποιοι νομιμοποιούνται να παραστούν ως μάρτυρες σε μία δίκη. Όσοι έχουν εκπέσει από την θέση τους, οι χαμερπείς, οι άσημοι και οι αφανείς αποκλείονται. Μάρτυρες δύνανται να είναι μόνον οι ευυπόληπτοι άνδρες:
"θεσπίζομεν δε, και μάλιστα επί της μεγάλης ταύτης και ευδαίμονος πόλεως, ένθα πλείστη καθέστηκε (θεός δε ηγείσθω του λόγου) πολλών και αγαθών ανδρών ευπορία, ευυπολήπτους δειν είναι τους μάρτυρας, και ή κρείττους της τοιαύτης διαβολής διά το της αξίας ή στρατείας ή ευπορίας ή επιτηδεύσεως αναμφισβήτητον, ή είπερ ου τοιούτοι καθεστάσιν, υφ' ετέρων γουν ότι καθεστάσιν αξιόπιστοι μαρτυρούμενοι` και μη τινάς επιδιφρίους μηδέ χαμερπείς μηδέ παντοίως ασήμους επί μαρτυρίαν ιέναι, αλλ' ώστε είπερ αμφισβητηθείη τα κατ' αυτούς, δύνασθαι ραδίως αποδεικνύναι τον των μαρτυρησάντων βίον ως άμεμπτός τε και επιεικής είη. Ει δε άγνωστοί τινες είεν και πανταχόθεν αφανείς και τι φανείεν όλως περί την μαρτυρίαν των αληθών διαφθείραι σπεύδοντες, δύνασθαι και βασάνοις αυτούς υποκείσθαι, και τους δικαστάς, ει μεν άρχοντες είεν, αυτούς τούτο πράττειν, ει δε έτεροι παρά τους τας αρχάς έχοντας, ενταύθα μεν παραλαμβάνειν τον υπουργούντα τωι μεγαλοπρεπεστάτωι πραίτωρι των δήμων, κατά χώραν δε τον των τόπων έκδικον, και δι' αυτών προσάγειν αυτοίς την εκ των βασάνων πείραν, όπως αν ταύτηι γουν μηδέν κατακρύψαιεν των αληθών, ή και αλοίεν δια ταύτης της οδού χρημάτων την μαρτυρίαν ποιούμενοι ή και άλλως περί αυτήν κακουργούντες."
Νεαρά αρ.90 Εξεδόθη το 539 μ.Χ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου